De wereld lacht in bloemen...

Mijn grootmoeder langs moeders kant heette Verachtert.Toen ik dit gedicht las op het web, geschreven door ene Jozef Verachtert vond ik het zo verwant, dat ik het aandurf  om het hier te plaatsen, met enkele eigen foto’s als illustraties. Moest Jozef of een van zijn familieleden het hier lezen en niet akkoord gaan, gelieve het mij te laten weten aub. Indien ik het mag gebruiken, hartelijk dank. Ria

Kleurenpalet van bloemenkronen

Een levende decoratie, allerwegen verspreid
In grote diversiteit, oog voor 't schone  

In alle vormen en kleuren glimlachen zij...

Menig olijk snoetje dat je vriendelijk begroet
Het leven veraangenamen doet
Een taal universeel gesproken, die iedereen verstaat,
Liefde, blijdschap, vrolijkheid, die simultaan zich uiten gaat...

Een florissant gegeven, het leven in alle kleuren geweven
Als zaadje aan de aarde toevertrouwt
Resoluut de weg gewezen
Waar, door zonnewarmte zich de bloem ontvouwt in alle heerlijkheid.

In Koninklijke luister ontloken

Ieder bloem uniek, geen tweede indentiek
Van een wonder gesproken
Een 'groter' bestaat er niet...

Met dank aan Jozef Verachtert

Mijn grootmoeder "Verachtert" zou met dezelfde liefde
over bloemen gesproken hebben.
Zo ook verzorgde zij hen in haar tuintje en piepkleine veranda.

Mijn moeder erfde deze eigenschappen en gaf ze op haar beurt door aan haar vijf kinderen
(4 dochters en 1 zoon - die allen even gek zijn op de natuur)

Ik ben hen beiden,
mijn grootmoeder en mijn moeder heel dankbaar om.

ria39