donderdag 31 oktober 2013

Allerheiligen - Allerzielen





Allerheiligen is een christelijke feestdag 
waarop alle heiligen (ruim 100 000) van de rooms-katholieke kerk, 
waaronder vele martelaren, gezamenlijk worden vereerd en herdacht. 

Jaarlijks komen er nieuwe "zaligen" en "heiligen bij". 
Op de zondag na Pasen in 2014 zullen zowel paus Johannes-Paulus II, 
als Johannes XXIII, heilig verklaard worden. 

De laatste tijd zijn ook vele martelaren zalig of heilig verklaard. 
Zalig verklaring is de eerste stap, later volgt de heilig verklaring. 
Dit laatste is een erkenning voor de hele wereldkerk. 

Eigenlijk zijn wij allemaal geroepen tot heiligheid. 
Dat is ons uiteindelijke doel. De heiligen in de Kerk worden als 
voorbeeld gesteld, voor ons, die nog onderweg zijn. 


A Dieu 

Je bent niet dood - de Heer heeft je geroepen 
bij Hem te wonen in Zijn glanzend huis 
Je hoeft geen rust en vrede meer te zoeken, 
Je hebt ze nu - want je bent veilig thuis. 
Je bent niet dood - je mag voor eeuwig leven, 
Je bent verlost van onvolkomenheid, 
van pijn en van verdriet. God zal je geven 
een onbegrensd geluk in onbegrensde tijd - 
Je bent niet dood. – Maar ach, ik zal je missen 
zoals een mens de meest-geliefde mist. 
De jaren van geluk zijn nooit meer uit te wissen, 
En ik geloof: God heeft zich niet vergist. 

Nel Benschop 


wordt vervolgd met ALLERZIELEN. 

ria 


Mooi, mooier, mooist...Seizoenen



uit mijn oude doos...



foto geplukt van Facebook



Op kousevoeten
is hij naderbij geslopen
het is zijn tijd
hij kon het niet ontlopen

Herfst wordt hij genoemd
het derde en eveneens kleurrijk seizoen,
maar zomer is nog niet voorbij,
samen stoeien ze verder
in tinten geel, oranje, rood en bruin,
maar vergeten we niet de heldergroene wei.

Libellen en fladderende vlinders in vele kleuren,
bijen en hommels, die onafgebroken zoemen,
bloemen en rozen, die ongegeneerd blijven geuren,
maar...de ochtenden onder een perelende dauw,
vertellen ons echter, hou u klaar,
de herfst bij name, hij is reeds daar!

Als de zon ondergaat in verblindende kleuren,
de avond vroeger valt, en het sluiten der deuren,
betekent dit voorwaar, de herfst en 
niet alleen bij name, hij is reeds daar.
Rijkhalzend naar morgen, in zonlicht gekleurd,
een hart ziet het wonder, dat elke dag gebeurt.

ria
25.09.09



zondag 27 oktober 2013

Als de dood de DOOD inhaalt!








"De dood is niets, ik ben slechts aan de overkant..."
Sint Augustinus






Wanneer de graven van de doden
zelf op instorten staan...






... de bezoekers schaarser worden,
om tenslotte helemaal weg te blijven...






...maar hier en daar nog een echtpaar
de grafsponde deelt






palmt de natuur kruisen en graven in,
zodat zelfs, tesamen met de doden hun namen verdwenen zijn.






In deze tijd van het jaar, is dit oude kerkhof, op zijn mooist!

Ze is er, en ze zal er altijd zijn "de ziel" van deze stokoude begraafplaats,
dat twee decennia lang doden zag voorbijgaan.



.




Het leeft verder in de herinneringen
aan mensen die liefhadden en werden bemind,






en in de statige bomen, die nu staan
op de plaats waar ooit mijn kleine zus werd begraven...





De jaarlijkse schoonmaak,


.


de verse bloemen, en Christus die sterft,
maar die ook verrijst.
Hij is het Licht aan de einde van de tunnel...




Hij is ons voorgegaan,
maar wijst nog steeds de weg...





De seriniteit van dit stille kerkhof,
treft mij keer op keer.

Geen muren met urnes,
geen strooiweide,






Gewijde stilte ! Zelfs de vogels zwijgen...

Als kind kwam ik hier veel en graag,






Wat nog overblijft, leunt vertrouwvol tegen elkaar aan,
in een gesprek zonder woorden,
dat blijft duren...






...ze zijn ook al zo lang buren,
lotgenoten...,
maar als gelovigen zijn ze veel meer.






Ze hebben samen hun einddoel bereikt,
de ene wat vroeger, de andere wat later...
Hun definitieve thuis!






De aarde bood hen tijdelijk onderdak,
ze hebben geleefd, gewerkt, liefgehad...






maar ook lijden en verdriet werd niemand gespaard.






En toch is schoonheid overal aanwezig
in het steeds weerkeren van de seizoenen.






Terwijl op de graven weinig bloemen prijken,
schildert de natuur met eigen palet...!






Het blauw van de hemel,
en nog verschillende soorten groen,



.



de rode esdoorns, zo ontelbare keren gesnoeid...






Vertel mij, lieve lezer, waarom ik niet van dit plekje zou houden?



.



paddestoelen in deze tijd van het jaar...



.



...en gras dat stilaan rood kleurt...
voor de Allerheiligenprocessie
van hen die hier een laatste rustplaats vonden.






Hier en daar, een bericht aan de familieleden,
die het misschien nooit zullen lezen, omdat ze er zelf niet meer zijn...






Deze zwartrok houdt alles nauwkeurig in de gaten,
misschien is hij wel de boekhouder.






...Maar dit gebouw heeft hij zeker niet meegemaakt,
ik wel, bent u benieuwd?






Niet ver van de plaats waar mijn grootvader werkte,
in zijn geliefde drukkerij, 
liggen mijn grootouders begraven.
Een knipoog naar die dierbare plek, en ook naar ons.






Van mijn twaalfde heb ik er ook gewoond,
toen mijn vader zijn vader opvolgde.

Achter onze tuin en de drukkerij,
was het kerkhof, ik was er zo mee vertrouwd.






Nu kom ik er nog één keer per jaar
en stel vast, dat steeds meer graven verdwenen zijn...






...en de natuur er in geordende wildheid
zijn gang mag gaan.






als het zo voort gaat, zullen op dit kerkhof binnenkort,
de doden, de DODEN moeten begraven.

of toch niet?







Slaap zacht lieve doden, velen onder U heb ik gekend.







De bloemen op de graven van mijn grootouders
zijn ook een beetje voor jullie bestemd.






Als het God belieft, tot volgend jaar.

ria39

dinsdag 22 oktober 2013

Herfst opsnuiven.





Er was eens een jager


die ging op pad


hij schoot geen beer
zelfs geen haas of konijn,


alleen in de natuur,
dat vond hij zo fijn.


zon bij de buren,
mag ik even gluren?


de oogst is klaar,
plukken maar...

.

een lekkere pannekoek?


of toch maar niet...


wel mooi om te bewonderen, kent iemand zijn naam?


appeltjes voor de dorst


de laatste rozen


milde avond in het verschiet...


sluit de deuren,
en warm je hart aan elkaar.

ria



Terwijl mensen, overal in de wereld lijden en sterven,
mogen wij ons verblijden
in een landje van belofte, of toch niet?

Vertel het maar!

ria39