zaterdag 30 november 2013

BLAUW, Koninklijke kleur!

 
Hebt U een lievelingskleur?



Blauw, doorheen de seizoenen,


een ochtend, ijl bevroren...


of een krentenboompje in mei?


in slagorde,
aan de overzijde van het kanaal...


of hommels in de tuin?


Ieder uur een andere hemel,


en bloemen zonder naam.

fotograaf onbekend



Van op de Damse vaart.


of kijkend naar een vroege maan.


zilver in de blauwe lucht,


 en "van bewondering"
slaak ik een zucht.


.

blauwe woorden,
uit het dagelijks leven...


de zee, een weldaad voor elkeen,


een vijver, spiegel glad,


en de geur van lavendel in mijn haar!


In mijn fototoestel zit nog geborgen,
kiekjes van vandaag.
Een zonnige zaterdag, zonder zorgen,
een hemel van azuur.

Dra kunt U ze bekijken,
dra komt hun geboorte uur.

Tot binnenkort.




Bent U moe van het kijken,
lezen kan ook nu.
Klik gewoon hierna,
en met de ruimtecapsule
komt u dra
in 1999 aan.

ria

vrijdag 29 november 2013

ADVENT.





Naar U gaat mijn verlangen, Heer,
Heer, mijn God, ik ben zeker van U.

Zoudt Gij ooit mij te schande maken, neen,
voor allen die op U wachten zijt Gij 
een goede en betrouwbare God.

Naar U gaat mijn verlangen, Heer,
Heer, mijn God, ik ben zeker van U.

Maak mij, Heer, met uw wegen vertrouwd, 
zet mij op het spoor van uw waarheid. 
Zend mij uw licht en uw trouw tegemoet.

Naar U gaat mijn verlangen, Heer,
Heer, mijn God, ik ben zeker van U.

Steeds weer zoeken mijn ogen naar U, 
hoe is uw naam, waar zijt Gij te vinden, 
eeuwige God, wij willen U zien.

Psalm 25

De profeten hadden een echte relatie met God,.
Vandaar de mooie Psalmen, die zij schreven,
waarin ze hun verlangen uitdrukten
om God werkelijk te kunnen ontmoeten en zien.

Vele jaren later verhoorde God hun gebeden
en zond Hij Zijn Zoon, JEZUS,
die mens is geworden zoals wij.
Hij was in alles aan ons gelijk,
behalve in de zonde. (Zegt de Schrift.)

ria

woensdag 27 november 2013

Dans les Ardennes.






Dreigende wolken boven Malmédy




De schilder haalt zijn kleurdoos boven...




Het wordt nog een mooie zonsondergang...




's Anderendaags.




We rijden langs de streek waar we vroeger dikwijls 
op vakantie gingen, toen onze kinderen nog klein waren.




en gaan naar de avondviering in de kapel van Beauraing.
Dit is een Madonnabeeld zoals Maria verscheen aan enkele kinderen,
in de dertiger jaren.





Keramieke voorstellingen aan de muren.
Hier het lijden en de kruisdood van Jezus.



Bijzonder mooie keramiek.
Hier de bruiloft te Kana, het eerste wonder van Jezus.







Jezus met zijn apostelen en de kinderen.
"Laat de kleinen tot Mij komen."




Het is lang geleden dat we nog in Beauraing op bedevaart waren,
er blijkt één en ander in het heiligdom vernieuwd te zijn,
zo ook dit mooie beeld.




Bij de laatste verschijning onder de meidoorn,
toonde Maria haar Onbevlekt hart aan de kinderen




Wees gegroet Maria, vol van genade.
Bid voor ons, nu en in het uur van onze dood, Amen.




Een lentedag vol zon,
blij om te herinneren.




waar Maria 33 keer verscheen.


ria39


zondag 24 november 2013

Winterberging


Ik weet het, zover zijn we nog niet, 
maar " het kan verkeren ", zei Bredero

Daarom hebben wij, onze dierbare planten 
geborgen voor de winter.

Komt hij, komt hij niet?

WIE, de Sint?

Neen, de Eekhoorn,



en de Mier?
Ja, de Mier ook.



Wat komen ze eigenlijk doen?
ZWIJG nu maar en LUISTER.



Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn.


'Gezellig', zei de eekhoorn,
'Maar daar kom ik niet voor', zei de mier.


'Maar je hebt toch wel zin in wat stroop'?
'Nou ja...een klein beetje dan'.


Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was:


'We moeten elkaar een tijdje niet zien,' zei hij.

'Waarom niet'? vroeg de eekhoorn verbaasd.


Hij vond het juist heel gezellig als de mier zo maar langs kwam.
Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan.


“Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,” zei de mier.
“Missen? Je weet toch wel wat dat is?”
“Nee,” zei de eekhoorn.


Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.”
“Wat voel je dan?”
“Ja, daar gaat het nou om.”


“Dan zullen we elkaar missen,” zei de eekhoorn verdrietig.
“Nee,” zei de mier, “want we kunnen elkaar ook vergeten.”
“Vergeten! Jou?” riep de eekhoorn.


“Nou,” zei de mier. “Schreeuw maar niet zo hard.”
De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen.
“Ik zal jou nooit vergeten,” zei hij zacht.


“Nou ja,” zei de mier. “Dan moeten we nog maar afwachten. Dag!”


En heel plotseling stapte hij de deur uit en liet zich langs de stam 
van de beuk naar beneden zakken.


De eekhoorn begon hem onmiddellijk te missen.







“Mier,” riep hij, “ik mis je!” 

Zijn stem kaatste heen en weer tussen de bomen.



“Dat kan nu nog niet!” zei de mier. “Ik ben nog niet eens weg!”

“Maar toch is het zo!” 
riep de eekhoorn.





“Wacht nou toch even,” klonk de stem van de mier nog in de verte.

(droogbloemen)

De eekhoorn zuchtte en besloot te wachten. 
Maar hij miste de mier steeds heviger.




Soms dacht hij even aan de beukennotenmoes, 
of aan de verjaardag van de tor, die avond, 
maar dan miste hij de mier weer.








’s Middags hield hij het niet langer uit en ging naar buiten.




Maar hij had nog geen drie stappen gedaan 
of hij kwam de mier tegen, moe, bezweet, maar tevreden.


“Het klopt,” zei de mier. “Ik mis jou ook. En ik ben je niet vergeten.” 


“Zie je wel,” zei de eekhoorn.









“Ja,” zei de mier. 
En met hun armen om elkaar schouders liepen zij naar de rivier 
om naar het glinsteren van de golven te gaan kijken.





SOMS WETEN WE NIET WIE OF WAT WE NODIG HEBBEN
OM GELUKKIG TE ZIJN.
Dank TOON TELLEGEN om er ons aan te herinneren




Toen ik een paar jaar geleden ernstig ziek was, 
kon ik geen plant meer verdragen.
Ik was zo moe en uitgeput, en was mijn man er niet geweest
dan had ik alles op de compost gekieperd.
Nu ben ik blij dat het toen niet is gebeurd. 
Samen zijn we in staat er nog wat moois van te maken.

Voor het eerst staan een deel (nog) bloeiende planten 
in de veranda,
zo genieten we er ook in de winter van.

Diegenen die minder aandacht en zorg nodig hebben 
rusten in de serre, tot na nieuwjaar, 
want dan zijn er reeds tekenen dat zij nieuwe grond 
en vitamientjes nodig hebben.

Er zijn er altijd die sneuvelen op hun barre wintertocht, 
maar er blijven er nog genoeg over om lief te hebben.

Dank dat U het zo lang met mij hebt volgehouden.

ria39