zaterdag 29 november 2014

Dwarrelen







Vallen  doen  ze  niet
ze  dwarrelen
zachtjes  wiegend
op  de  wind.




Pluimpjes  lijken  zij
soms  veertjes,
kleurrijk  glijdend
heel  gezwind.




Laag  na  laag
toveren  zij,
een zacht  tapijt
in 'n  kleurrijke  tint.




Zo  wordt  herfst
een  bladeren festival,
dat  weet  zelfs
het  kleinste  kind.



ria  -  29.11.2014

vrijdag 28 november 2014

Een geschenk.




Hij is er niet meer, maar zijn woorden leven verder;
Phil Bosmans

dinsdag 25 november 2014

Overal




Laat mij niet zwijgen,
als ik spreken moet


over de schoonheid
die zich zonder vragen 
voor mijn oog ontplooit...











Ver moet ik niet gaan,
slechts naar de overkant 
van de baan.


Tussen huizen en bomen,
zie ik, zoveel avonden,
dit goddelijk schouwspel
in al zijn grootsheid komen.


Alles deelt in dit festijn,
Takjes, stammen, bomen,
rechtop, in grote eerbied
voor wat er nog zal komen.











Het blauw verdwijnt,
alleen nog goud,
dit is het ogenblik waarvan
de hele wereld houdt.








Ik hou mijn adem in,
mensen, 
maar ook vogels zwijgen.
Nog even en de nacht treedt in.








Een mens die in God gelooft,
ziet Zijn Hand in dit gebeuren.
Mensen zonder God,
laten de natuur dit meesterwerk kleuren


Wat is een naam, 
Natuur? of God?
het is immers allemaal
door Hem gedaan.


Een loflied Hem gezongen,
een dankwoord 
hier ontsponnen
om een rijk gevuld leven,
vijf en zeventig jaar
heeft Hij mij gegeven.

ria
25.11
1939 - 2014 



maandag 24 november 2014

Vreemd




Vreemd, dat boom en tak zoo stil staan 
In het gouden licht vandaag, 
Dat de bladertjes zoo stil gaan, 
't Een na 't ander, naar omlaag.











Dat het zonlicht zoo voorzichtig 
Door de ijlheid straalt van 't lof, 
En het groene blad doorzichtig 
En veel eed'ler maakt van stof,












Dat het windje in de twijgen 
Zoo behoedzaam gaat te werk 
En alleen wat blaadjes zijgen 
Doet op 't pad en 't bloemenperk,











Zonder 't wazig diep te raken 
Waar de groene schemer blauwt, 
Of den goudglans schuw te maken 
In het ijlbebladerd hout,







Of te roeren aan den vijver, 
Waar zeer statiglijk en traag 
Twee voorname zwanen drijven 
Met hun spiegelbeeld omlaag,






En wat late najaarsrozen, 
Als bewasemend amethyst, 
Al den weemoed van hun broze 
Schoonheid heffen in den mist. 





Jacqueline E. van der Waals 
uit: Laatste verzen 1923


alle foto's, met uitzondering van de twee zwanen, werden genomen
op maandag 17 november, 
een herfstdag overspoeld door zon.


zondag 23 november 2014

VUURWERK in de straat







Een fijn en onverwacht bezoek liep ten einde;
ik opende de voordeur om een lieve gast buiten te laten...






...het was het einde van een zachte herfstdag,
de nacht maakte haar entree...






...een feeëriek schouwspel kwam ons tegen
in het gele schijnsel van de straatlantaarn.






"Ik wed" zei mijn lieve vriendin
"dat jij seffens nog foto's zult maken."





...en of ze gelijk had.
Ze stonden uitdagend te kleuren...






alsof ze elkaar in schoonheid
wilden overtreffen.






Voor één keer vergat ik naar de hemel te kijken,
want deze 47 jarige berk hield mijn blik gevangen...






...want alles heeft hier een verhaal.






Als straks de lampen op straat zullen doven






en enkel de maan en miljarden sterren lichtwijzers zijn,



zullen ook deze bomen
hun ogen sluiten
en misschien wel dromen
van de eeuwigheid ?


Eeuwig, is dat langer dan vandaag,
langer dan gisteren?
Van waar komt plots die vraag?


Ja lieve bomen
"dromen" dat is toegestaan



dag lieve vriendin,
ria 



donderdag 20 november 2014

SPROOKJE - kant



Voor mijn moeder en dochtertje

 
Zij luisteren beiden naar haar oud verhaal,
wondere dingen komen aangevlogen, 
zichtbaar in hun verwijde ogen,
als bloemen, drijvend in een schaal.
Er is een zachte spanning in hun wezen,
zij zijn verloren en verzonken in elkaar,
- het witte en het blonde haar –
geloof het maar, geloof het maar,
alles wat zij vertelt is waar
en nooit zal je iets mooiers lezen.
M. Vasalis



Een dichteres naar mijn hart
1909 - 1998


M. Vasalis, pseudoniem van Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans 
was een Nederlandse dichteres en psychiater

dinsdag 18 november 2014

Esdoorn





Klein duimpje, 
In het ras van de Esdoorn, ben ik maar een duimpje groot. Na wat geknoei, “manipulatie” wordt zoiets genoemd,werd er voor gekozen, mij als een dwerg op de wereld te zetten. 
Maar….de schilders die er daarna aan te pas kwamen, waren de gulste mensen die ik in mijn korte leven ontmoette. 
Fris lentegroen,  goud zomerblad en voor de herfst een waaier tussen oranje/geel/groen en dan dat rood, een palet dat ik nooit eerder zag......…ze hebben zelfs geen naam, eerlijk, die kunstenaars hebben hun bovenste beste, best gedaan.


































See you soon!
ria39








maandag 17 november 2014

THE PAST - Verleden tijd...



Do you remember me?






I could be your neighbour






Can you remember my summer-name?






.


...and we were friends...for ever,
how long is ever?








I am, I was, I will be






I still am beauty, even in my elderness





.






Tell me my name?







Am I a prisoner?














and what is this?




Grijsgrauw is de wereld zonder zon,
geen warmte,
geen geborgenheid,
geen liefde.


Laat ons omarmen,
verwarmen,
vooral hen die eenzaam zijn.


Liefde geven is liefde krijgen,
kleur brengen
in het leven, 
vreugde
aan elkeen gegeven.




ria39